خوش رکابیلغتنامه دهخداخوش رکابی . [ خوَش ْ / خُش ْ رِ ] (حامص مرکب ) غیرحرونی . مقابل بدرکابی : بترسید و گوشی بر آواز داشت از آن خوش رکابی عنان بازداشت .نظامی .
