خوش نشینیلغتنامه دهخداخوش نشینی . [ خوَش ْ / خُش ْ ن ِ ] (حامص مرکب ) حالت و عمل خوش نشین . (یادداشت مؤلف ). || محافظ دولتی که از برای وی اراضی معین شده باشد. (ناظم الاطباء).
