خوش پیکرلغتنامه دهخداخوش پیکر. [ خوَش ْ / خُش ْ پ َ / پ ِ ک َ ](ص مرکب ) خوش اندام . با پیکر خوب . با پیکر خوش . خوش ترکیب : هیئی ؛ نیکو و خوش پیکر گردیدن . (منتهی الارب ).
