خوش گداز

خوش گداز. [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ] (نف مرکب )آنکه به سهولت گدازد. (یادداشت مؤلف ) :
در دست فراق زرگر تو
چون نقره ٔ خوش گداز گشتم .

سیدحسن غزنوی .