خون دل خوردن
لغت‌نامه دهخدا
خون دل خوردن . [ ن ِ دِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) آزارکسی کردن . موجب رنج و ناراحتی کسی شدن :
گر خون دل خوری فرح افزای می خوری
ور قصد جان کنی طرب انگیز می کنی .
|| رنج بردن . ناراحتی کشیدن . سعی بسیار کردن :
سالها اهل ادب باید که خون دل خورند
تا چو صائب آشنای طرز مولانا شوند.
گر خون دل خوری فرح افزای می خوری
ور قصد جان کنی طرب انگیز می کنی .
سعدی (خواتیم ).
|| رنج بردن . ناراحتی کشیدن . سعی بسیار کردن :
سالها اهل ادب باید که خون دل خورند
تا چو صائب آشنای طرز مولانا شوند.
صائب .
