خویة
لغتنامه دهخدا
خویة. [ خ َ وی ْ ی َ ] (ع اِ) طعام زچه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). کاشی ، کاچی که خوراکی است برای زن در وقت حمل پزند. || گشادگی که میان پستان و فرج چارپایان است . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).