خویشتن پرستلغتنامه دهخداخویشتن پرست . [ خوی / خی ت َ پ َ رَ ] (نف مرکب ) خودپرست . متکبر. خودپسند : خاقانی را نشایی ایراک خودبینی و خویشتن پرستی .خاقانی .
