خویشتن آرایلغتنامه دهخداخویشتن آرای . [ خوی / خی ت َ ] (نف مرکب ) خودآرا. خویشتن آرا. (یادداشت مؤلف ) : خویشتن آرای مشو چون بهارتا نکند در تو طمع روزگار.نظامی .