خویشتن پرستی
لغتنامه دهخدا
خویشتن پرستی . [ خوی / خی ت َ پ َ رَ ] (حامص مرکب ) عمل و حالت خویشتن پرست . خودپسندی . خودپرستی .تکبر. فخر. خودخواهی . (یادداشت مؤلف ) :
از سر صدق شد خدای پرست
داشت از خویشتن پرستی دست .
از سر صدق شد خدای پرست
داشت از خویشتن پرستی دست .
نظامی .