خوی آلوده
لغتنامه دهخدا
خوی آلوده . [ خوَی ْ / خَی ْ / خِی ْ / خُی ْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) عرق آلوده . خیس از عرق . خوی آلود. (یادداشت مؤلف ) :
یکی مغفر خسروی بر سرش
خوی آلوده ببر بیان در برش .
یکی مغفر خسروی بر سرش
خوی آلوده ببر بیان در برش .
فردوسی .