خپک
لغت‌نامه دهخدا
خپک . [ خ َ پ َ ] (اِ) نان بزرگ . (از برهان قاطع) (شرفنامه ٔ منیری ) (آنندراج ) (فرهنگ جهانگیری ) :
آدمیا دست ز دنیا بدار
چونکه ببستند ورا با تو جنگ
ورنه خود این دنیا دارد ترا
بر سر ره چون بچگان را خپک . [ کذا؟ ].
از جگر تنور شرق امر تو می برآورد
قرصه ٔ زر مغربی از پس سیمگون خپک .
|| کلفت . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || (حامص ) گلو فشردن . خفه کردن . خپه نمودن . (از برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ). خبه . خپه . رجوع به خپه و خفه شود :
بعدل عهد تو دزدان معذب و خپه اند
خنک کسی که بود ایمن از عذاب خپک .
آدمیا دست ز دنیا بدار
چونکه ببستند ورا با تو جنگ
ورنه خود این دنیا دارد ترا
بر سر ره چون بچگان را خپک . [ کذا؟ ].
سوزنی (از فرهنگ جهانگیری ).
از جگر تنور شرق امر تو می برآورد
قرصه ٔ زر مغربی از پس سیمگون خپک .
خواجه عمید لوبکی (از فرهنگ جهانگیری ).
|| کلفت . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || (حامص ) گلو فشردن . خفه کردن . خپه نمودن . (از برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ). خبه . خپه . رجوع به خپه و خفه شود :
بعدل عهد تو دزدان معذب و خپه اند
خنک کسی که بود ایمن از عذاب خپک .
شمس فخری (از فرهنگ جهانگیری ).
