خیتال
لغتنامه دهخدا
خیتال . (اِ) دروغ . (ناظم الاطباء). سخنان بی فروغ . (آنندراج ) (برهان قاطع). || خوش طبعی . مزاح . مطایبه . || عادت . طبیعت . مزاج . (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) :
ز جغد و بوم بدیدار شوم تر صد بار
ولی بطعمه و خیتال جخج گوی همای .
ز جغد و بوم بدیدار شوم تر صد بار
ولی بطعمه و خیتال جخج گوی همای .
سوزنی .