خید
لغتنامه دهخدا
خید. (اِ) خوید. غله و دانه ٔ نرسیده . (از منتهی الارب ) :
رویش میان حله ٔ سبز اندرون پدید
چون لاله برگ تازه شکفته میان خید.
|| گیاه سبز. (منتهی الارب ). خوید. رجوع به خوید شود.
رویش میان حله ٔ سبز اندرون پدید
چون لاله برگ تازه شکفته میان خید.
عماره مروزی .
|| گیاه سبز. (منتهی الارب ). خوید. رجوع به خوید شود.