ترجمه مقاله

خیره رایی

لغت‌نامه دهخدا

خیره رایی . [رَ / رِ ] (حامص مرکب ) استبداد. لجاجت :
چهار است آهوی شه آشکار
که شه را نباشد بترزین چهار
یکی خیره رایی دگر بددلی
سوم زفتی و چارمین کاهلی .

اسدی .


من از هر دیاری همی تازم اینجا
نه از تنگدستی هم از خیره رایی .

قطران .


|| پریشان فکری . سست رایی :
سنگ در دست و مار بر سر سنگ
خیره رایی بود قیاس و درنگ .

سعدی (گلستان ).


ترجمه مقاله