خیره خند

خیره خند. [ رَ / رِ خ َ ] (نف مرکب ) هرزه خند. (آنندراج ). آنکه بی خودی خندد. بیهوده خند. آنکه خندد نه بجا و بگاه :
ذوق خنده دیده ای ای خیره خند
ذوق گریه بین که هست آن کان قند.

مولوی .