داجن

داجن . [ ج ِ ] (ع ص ) دستاموز. بز و غیر آن که بجائی الفت گرفته باشد. گوسفند و مرغ دست آموز. ج ، دَواجِن . (مهذب الاسماء): جمل داجن ؛ شتر آبکش . (منتهی الارب ). شاة داجن ؛ گوسفند انس گرفته . (منتهی الارب ). ج ، دَواجِن . || مقیم در جایی . (ناظم الاطباء).