دادرس
لغتنامه دهخدا
دادرس . [ رَ ] (نف مرکب ) رسنده ٔ داد. دادران . مجری عدالت . دادده . (آنندراج ). || در اصطلاح دادگستری ، قاضی ، قاضی محکمه . قاضی نشسته . || (اِخ ) نام حکیمی بوده از شاگردان جمشید جم . || (اِ) نام روز چهاردهم از ماههای ملکی . (آنندراج ).
