دادپرور
لغتنامه دهخدا
دادپرور. [ پ َرْوَ ] (نف مرکب ) پرورنده ٔ داد. عدل پرور :
خواجه بوسهل دادپرور دین
کدخدای برادر سلطان .
بزرگان آن دادپرور دیار
دعا تازه کردند بر شهریار.
کرد با دادپروران یاری
با ستمکارگان ستمکاری .
خواجه بوسهل دادپرور دین
کدخدای برادر سلطان .
فرخی .
بزرگان آن دادپرور دیار
دعا تازه کردند بر شهریار.
نظامی .
کرد با دادپروران یاری
با ستمکارگان ستمکاری .
نظامی .