دارابجردی

دارابجردی . [ج ِ ] (اِخ ) محمد دارایی متخلص به «شاه » که در دوره ٔصفویه میزیسته و مدتی در هند بوده و در هر علم کم وبیش آگاهی داشته است . نمونه ای از شعر او این است :
جهدی کن و در راه خدا پا بردار
زاد ره آخرت ز دنیا بردار
با دست تهی مرو بدرگاه کریم
آب از ساحل برای دریا بردار.

(تذکره ٔ نصرآبادی ص 186).