دارمی

دارمی . [ رِ ] (اِخ ) عبداﷲبن عبدالرحمن بن فضل بن بهرام (یا مهران )بن عبدالصمد. متولد سمرقند و ساکن آن شهر بود. او را از بزرگان حدیث میشمارند. کتابهای او عبارتند از: 1- التفسیر. 2- الجامع الصحیح یا سنن دارمی یا المسند. درگذشت دارمی به سال 255 هَ . ق . در هفتادوپنج سالگی بشهر مرو اتفاق افتاده و خاک او در آن شهر است . (ریحانة الادب ج 2).