داماء

داماء. [ دام ما ] (ع اِ) داما. داماء. دأماء. (از منتهی الارب ). دریا. بحر. (از اقرب الموارد)(مهذب الاسماء). || یکی از سوراخهای کلاکموش . (منتهی الارب ). سوراخ موش دشتی . (مهذب الاسماء). ج ،دوام ّ. (مهذب الاسماء). || خاک که کلاکموش آنرا از سوراخ برآورده بیرون جمع کند و در سوراخ را بدان برابر و هموار سازد. ج ، دوام ّ. (منتهی الارب ).