دامنکشی
لغتنامه دهخدا
دامنکشی . [ م َ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل دامنکش . رفتن بناز و تکبر. خرامش بناز. || ترک . اعراض . روگردانی :
یار مساعد بگه ناخوشی
دام کشی کرد نه دامنکشی .
|| تواضع. فروتنی . خضوع .
یار مساعد بگه ناخوشی
دام کشی کرد نه دامنکشی .
نظامی .
|| تواضع. فروتنی . خضوع .