دأداء
لغت‌نامه دهخدا
دأداء. [ دَ ] (ع ص ) (لیلة...)؛ سخت تاریک (شب ). (منتهی الارب ). دأداء. دأداة. دأداءة. (منتهی الارب ). || قضا. || فراخ از قلعه ها و وادیها. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (اِ) آخر ماه . || شب بیست و پنجم و ششم و هفتم . || شب بیست و هشتم و نهم . || سه شب از آخر ماه . (منتهی الارب ). و نیز رجوع به دیداء و دؤدوء شود. ج ، دَآدی . (منتهی الارب ). || آخر شب از ماه . (مهذب الاسماء).
