داچک

داچک . [ چ َ ] (اِ) گوشواره . (برهان ) (جهانگیری ). داجک . شنف :
آن شیهه ای که مرکب تندت همی زند
بر خنگ آسمان چو نوای چکاوک است
وان نعل کهنه ای که بیفتد زپای او
در گوش اختران فلک لعل داچک است .

شرف شفروه [ در صفت اسب ممدوح ].