دایات
لغت‌نامه دهخدا
دایات . (معرب ، اِ) ج ِ دایه فارسی : و دفع المولود الی الخواطن والدایات . (دزی ج 1 ص 420). رجوع به دایه شود.
- ذات دایات ؛ که او را دایه ها باشد و آن تعبیر از زنی است شوی کرده که هر روز زنان دیگر پرستاری و تیمار داری او کنند. (از دزی ج 1 ص 420).
- ذات دایات ؛ که او را دایه ها باشد و آن تعبیر از زنی است شوی کرده که هر روز زنان دیگر پرستاری و تیمار داری او کنند. (از دزی ج 1 ص 420).
