دبیب
لغت‌نامه دهخدا
دبیب . [ دَ ] (ع مص ) دب . (منتهی الارب ). نرم رفتن . (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ) (تاج المصادر). بنرمی رفتن . نرم رفتن بر زمین . مدب .
- دبیب نمال ، دبیب النمل ؛ نرم رفتاری مورچگان . حرکت آرام مورچه . رفتار مورچگان که با سکوت و آرامش همراه است : بی قیل و قال مانند دبیب نمال در آمدند. (جهانگشای جوینی ).
|| سرایت کردن شراب و بیماری در بدن . یقال : دب الشراب و السقم فی الجسم . (منتهی الارب ) : و نسیم شمال و دبیب شمول اوزان و الحان در نفوس و ابدان تأثیر عجیب ننماید. (تاریخ بیهق ص 5). || سرایت کردن کهنگی در جامه . یقال : دب البلی فی الثوب . (منتهی الارب ). || سرایت کردن سخن چینی و ایذاء کسی . یقال : دب عقاربة. (منتهی الارب ).
- دبیب عقارب ؛ ایذاء کژدمان : دبیب عقارب بلا و صریر جنادب هوا بیفتاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 436). آن نواحی از دبیب عقارب و صریر جنادب خالی گشت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
- دبیب نمال ، دبیب النمل ؛ نرم رفتاری مورچگان . حرکت آرام مورچه . رفتار مورچگان که با سکوت و آرامش همراه است : بی قیل و قال مانند دبیب نمال در آمدند. (جهانگشای جوینی ).
|| سرایت کردن شراب و بیماری در بدن . یقال : دب الشراب و السقم فی الجسم . (منتهی الارب ) : و نسیم شمال و دبیب شمول اوزان و الحان در نفوس و ابدان تأثیر عجیب ننماید. (تاریخ بیهق ص 5). || سرایت کردن کهنگی در جامه . یقال : دب البلی فی الثوب . (منتهی الارب ). || سرایت کردن سخن چینی و ایذاء کسی . یقال : دب عقاربة. (منتهی الارب ).
- دبیب عقارب ؛ ایذاء کژدمان : دبیب عقارب بلا و صریر جنادب هوا بیفتاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 436). آن نواحی از دبیب عقارب و صریر جنادب خالی گشت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
