دحل
لغت‌نامه دهخدا
دحل . [ دَ ] (ع مص ) کندن در طرف چاه یا در طرف خیمه . (از منتهی الارب ). جوانب چاه کندن . (تاج المصادر بیهقی ). || چاهی که سرش تنگ بود بن فراخ شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || دوری گرفتن از کسی یا گریختن و پوشیده گردیدن . || ترسیدن . || درآمدن در نقب . || گربز و پلید شدن . (تاج المصادر بیهقی ).
