درآینده
لغت‌نامه دهخدا
درآینده . [ دَ ی َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) نعت فاعلی از درآمدن . داخل شونده . واردشونده .بدرون آینده . داخل . (دهار). سالک . میخَط. (منتهی الارب ). وارد. (دهار). هادف . (منتهی الارب ) :
خورشید سپهر و کرم و جود و سخائی
نور تو درآینده ز هر روزن و هر در.
جاحر؛ درآینده به سوراخ و نهان جای . خشیف ، مندمج ؛ درآینده در چیزی . سَدّ؛ درآینده میان دو چیز. کارع ؛ درآینده در آب . مفجر؛ وقت فجر درآینده . هجوم ؛ ناگاه درآینده بر کسی . هکم ؛ بی باکانه در کار بی فایده درآینده . || فرورنده : أهضم ؛ شکم باریک و درآینده . (منتهی الارب ).
خورشید سپهر و کرم و جود و سخائی
نور تو درآینده ز هر روزن و هر در.
سوزنی .
جاحر؛ درآینده به سوراخ و نهان جای . خشیف ، مندمج ؛ درآینده در چیزی . سَدّ؛ درآینده میان دو چیز. کارع ؛ درآینده در آب . مفجر؛ وقت فجر درآینده . هجوم ؛ ناگاه درآینده بر کسی . هکم ؛ بی باکانه در کار بی فایده درآینده . || فرورنده : أهضم ؛ شکم باریک و درآینده . (منتهی الارب ).
