دربند کردن

دربند کردن . [ دَ ب َ ک َ دَ] (مص مرکب ) در قید کردن اسیر و محبوس . (ناظم الاطباء). مقید کردن . محبوس کردن . زندانی کردن :
دربند مدارا کن و دربند میان را
دربند مکن خیره طلب ملکت دارا.

ناصرخسرو.

یکی آیینه و شانه درافکند
به افسونی به راهش کرد دربند.

نظامی .

زآنکه آوازت ترا دربند کرد
خویش او مرده پی این پند کرد.

مولوی .

|| سد باب کردن . (ناظم الاطباء).