درب

درب . [ دَ رَ ] (ع مص ) خوگر شدن به چیزی . (از منتهی الارب ). خوی کردن . (تاج المصادر بیهقی ). اعتیاد. (از اقرب الموارد). || حریص گشتن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دُربة. و رجوع به دربة شود. || حاذق و ماهر گردیدن شخص در کار خود. (از ناظم الاطباء).