دردنوش

دردنوش . [ دُ ] (نف مرکب ) دُردنوشنده . نوشنده ٔ درد. دردآشام . دردی خوار. آنکه جام شراب را تا ته می نوشد. (ناظم الاطباء) :
ساقی که جامت از می صافی تهی مباد
چشم عنایتی به من دردنوش کن .

حافظ.

در این صوفی وشان دردی ندیدم
که صافی باد عیش دردنوشان .

حافظ.

اهل معنی مست جام وحدت اند
اهل صورت دردنوش کثرت اند.

اسیر لاهیجی (از آنندراج ).