درغاله

درغاله . [ دَ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) (از: درغ ، بند و سد و در + «َاله » علامت نسبت ) دربند. راه میان کوه . شعب . فرجه . (یادداشت مرحوم دهخدا). راه در کوه . شِعب . (دهار). راهی را گویند که از میان کوه بگذرد و آنرا به عربی شعب خوانند و فرجه ٔ میان دو کوه را نیز گفته اند. (برهان ). راهی که در کوه بود چون دره . (شرفنامه ٔ منیری ). شعب . (زمخشری ). رجوع به توضیح مؤلف درباره ٔ لغت درغال در پاورقی شود.