درفرازلغتنامه دهخدادرفراز. [ دَ ف َ ] (ص مرکب ) منزوی . عزلت گرفته . در بروی خلق بسته : گنج علمند و فضل اگرچه ز بیم درفراز و دهن بمسمارند.ناصرخسرو.
