درقعةلغتنامه دهخدادرقعة. [ دَ ق َ ع َ ] (ع مص ) بشتاب گریختن از سختی . || کوشش کردن شتران در چریدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || تتبع و جستجو کردن ْ طعام ِ مردم را. || ناسزا گفتن کسی را. (از اقرب الموارد).
