درمان جستن
لغت‌نامه دهخدا
درمان جستن . [ دَ ج ُ ت َ ] (مص مرکب ) دارو طلبیدن . درمان خواستن . علاج طلبیدن :
با درد فراق تو به جان میزنم الحق
درمان ز که جویم که ز خوی تو ندیدم .
گر به داغت می کشد فرمان ببر
ور به دردت می کشد درمان مجوی .
با درد فراق تو به جان میزنم الحق
درمان ز که جویم که ز خوی تو ندیدم .
خاقانی .
گر به داغت می کشد فرمان ببر
ور به دردت می کشد درمان مجوی .
سعدی .
