درم زن . [ دِ رَ زَ ] (نف مرکب ) درم زننده . زننده ٔ درم . آنکه درم سکه کند. (یادداشت مرحوم دهخدا). ضرّاب . (دهار) (مهذب الاسماء) : برگ بنفشه بخم چو پشت درم زن نرگس چون عشر در میان مجلد. منوچهری . نرگس میان باغ تو گوئی درم زنیست اوراق عشرهای مجلد کند همی . منوچهری .

درم زن

درم خوار

درم جوی

درم دزد

درم بخش

درم ریزان

درم

درم وش

درم بار

درم سنگ

درم دوست

سه مه

آرامی

نوامبر

جدول موعدها

إحباط الإنقلاب

غرغر

لغت‌نامه دهخدا