درنشاختن

درنشاختن . [ دَ ن ِ ت َ ] (مص مرکب ) نشاختن . درنشانیدن . درنشاندن . جای دادن :
بی اندازه کشتی و زورق بساخت
بیاراست لشکر بدو درنشاخت .

فردوسی .

عماری و بالای هودج بساخت
یکی مهد تا ماه را درنشاخت .

فردوسی .

هیچ نایم همی ز خانه برون
گوئیم درنشاختند به لک .

آغاجی .

- به خوی درنشاختن ؛ به عرق کردن واداشتن . غرق عرق ساختن :
چو فغفور چینی بدیدش بتاخت
سمند جهنده بخوی درنشاخت .

فردوسی .

رجوع به این ترکیب ذیل نشاختن شود.