درنشستن

درنشستن . [ دَ ن ِ ش َ ت َ ] (مص مرکب ) نشستن : اًرداف ، ردف ؛ از پی کسی درنشستن . (دهار). حَثْو، حَثْی ؛ به زانو درنشستن . (تاج المصادر بیهقی ).
- بهم درنشستن ؛ بی مراعات تشریفات گرد یکدیگر نشستن :
نبد کهتر از مهتران برفرود
بهم درنشستند چون تار وپود.

فردوسی .

- درنشستن به ؛ فرورفتن به . (یادداشت مرحوم دهخدا).
و رجوع به نشستن شود.