درونسو

درونسو. [ دَ ] (اِ مرکب ) سوی درون . سمت داخل . جانب داخلی . مقابل برونسو. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
لاف یکرنگی مزن تا از صفت چون آینه
از درونسو تیرگی داری و بیرونسو صفا.

خاقانی .

تا نگارستان نخوانی طارم ایام را
کز برونسو زرنگار است از درونسو خاکدان .

خاقانی .

یار از برون پرده بیداربخت بردر
خاقانی ازدرونسو همخوابه ٔ خیالش .

خاقانی .

اگر نه دشمن خویشی چه می باید همه خود را
درونسو شسته جان کندن برونسو ناروا رفتن .

خاقانی .

ز گور نفس اگر بررست خار الحمد ﷲگو
برونسو خار دیدستی درونسو بین گلستانش .

خاقانی .

چو شمع از درونسو جگر سوختن
برونسو ز شادی برافروختن .

نظامی .

زنان مانند ریحان سفالند
درونسو خبث و بیرونسو جمالند.

نظامی .

از درونسو آشنا و از برون بیگانه وش
این چنین زیباروش کم می بود اندر جهان .

(انیس الطالبین نسخه ٔ خطی ص 43).