دروگر
لغت‌نامه دهخدا
دروگر. [ دُ گ َ ] (ص مرکب ) درودگر. مخفف درودگر که استاد چوب تراش باشد. و به عربی نجار گویند. (برهان ) (از غیاث ) : درحال نجاری طلب کرد تا صندوق بتراشد جبرئیل بصورت دروگری بر در سرای آمد. (قصص الانبیاء ص 90).
نه از دروگر و از کفشگر خبر داریم
نه بر فقاعی و پالیزبان ثنا خوانیم .
شیخ مهندس لقب پیر دروگر علی
کآزر و اقلیدسند عاجز برهان او.
ادریس و جم مهندس ، موسی و خضر بنا
روح و فلک مزوق ، نوح و ملک دروگر.
در آن مبین که ز پشت دروگری زاده ست
کجا خلیل پیمبر هم از دروگر زاد.
نوح دروگر نبود گر پدر من بدی
قنطره بستی ز چوب بر سر طوفان او.
یوسف نجار کیست نوح دروگر که بود
تا ز هنر دم زنند بر در امکان او.
دروگر پسر بود نامت به شروان
به خاقانیت من لقب برنهادم .
صد هزاران جسم خالی شد ز روح
تا در آن حضرت دروگر گشت نوح .
جست سقا کوزه ای کش آب نیست
و آن دروگر خانه ای کش باب نیست .
آن دروگر روی آورده به چوب
برامید خدمت مه روی خوب .
ناتراشیده همی باید جذوع
تا دروگر اصل سازد یا فروع .
چوب در دست دروگر معتکف
ورنه چون گردد بریده و مؤتلف .
زانکه جمله کسب ناید از یکی
هم دروگر هم سقا هم حائکی .
آن دروگر حاکم چوبی بود
و آن مصور حاکم خوبی بود.
این نیست پسر یوسف آن دروگر و مادرش مریم . (ترجمه ٔ دیاتسارون ص 192). عمل استاد محمودبن شهاب دروگر. [ در آخر صورت کتابت صندوق مقبره ٔ سید رضی در بقعه ٔ شیخان بر، به سال 834 ]. (از سفرنامه ٔ رابینو ص 411).
- دروگرزاده ؛ فرزند دروگر. بچه ٔ نجار. آنکه پدرش دروگر و نجار باشد :
وز دگر سو چون خلیل اﷲ دروگرزاده ام
بود خواهرگیر عیسی مادر ترسای من .
زان کرامتها که حق با این دروگرزاده کرد
می کشند از کینه چون نمرود بر گردون کمان .
|| مخفف درودگر، صلوات چی . مداح . (از لغت محلی شوشتر - نسخه ٔ خطی ).
نه از دروگر و از کفشگر خبر داریم
نه بر فقاعی و پالیزبان ثنا خوانیم .
مسعودسعد.
شیخ مهندس لقب پیر دروگر علی
کآزر و اقلیدسند عاجز برهان او.
خاقانی .
ادریس و جم مهندس ، موسی و خضر بنا
روح و فلک مزوق ، نوح و ملک دروگر.
خاقانی (چ سجادی ص 193).
در آن مبین که ز پشت دروگری زاده ست
کجا خلیل پیمبر هم از دروگر زاد.
خاقانی .
نوح دروگر نبود گر پدر من بدی
قنطره بستی ز چوب بر سر طوفان او.
خاقانی (از جهانگیری ).
یوسف نجار کیست نوح دروگر که بود
تا ز هنر دم زنند بر در امکان او.
خاقانی .
دروگر پسر بود نامت به شروان
به خاقانیت من لقب برنهادم .
ابوالعلا (در هجو خاقانی ).
صد هزاران جسم خالی شد ز روح
تا در آن حضرت دروگر گشت نوح .
عطار.
جست سقا کوزه ای کش آب نیست
و آن دروگر خانه ای کش باب نیست .
مولوی .
آن دروگر روی آورده به چوب
برامید خدمت مه روی خوب .
مولوی .
ناتراشیده همی باید جذوع
تا دروگر اصل سازد یا فروع .
مولوی .
چوب در دست دروگر معتکف
ورنه چون گردد بریده و مؤتلف .
مولوی .
زانکه جمله کسب ناید از یکی
هم دروگر هم سقا هم حائکی .
مولوی .
آن دروگر حاکم چوبی بود
و آن مصور حاکم خوبی بود.
مولوی .
این نیست پسر یوسف آن دروگر و مادرش مریم . (ترجمه ٔ دیاتسارون ص 192). عمل استاد محمودبن شهاب دروگر. [ در آخر صورت کتابت صندوق مقبره ٔ سید رضی در بقعه ٔ شیخان بر، به سال 834 ]. (از سفرنامه ٔ رابینو ص 411).
- دروگرزاده ؛ فرزند دروگر. بچه ٔ نجار. آنکه پدرش دروگر و نجار باشد :
وز دگر سو چون خلیل اﷲ دروگرزاده ام
بود خواهرگیر عیسی مادر ترسای من .
خاقانی .
زان کرامتها که حق با این دروگرزاده کرد
می کشند از کینه چون نمرود بر گردون کمان .
خاقانی .
|| مخفف درودگر، صلوات چی . مداح . (از لغت محلی شوشتر - نسخه ٔ خطی ).
