درپیچان
لغت‌نامه دهخدا
درپیچان . [ دَ ] (ص مرکب ) مشکل . دشوار. مشوش . پیچدار. (ناظم الاطباء): عَسِر؛ کار درپیچان و دشوار. (منتهی الارب ).
- درپیچان ساختن ؛ مشکل کردن . مشکل ساختن : لوی امره ؛ درپیچان ساخت کار او را. (از منتهی الارب ).
- درپیچان شدن کار ؛ دشوار شدن آن . مشکل شدن کار. دشوار و غامض شدن کار. عسرت در کار پیدا شدن . (یادداشت مرحوم دهخدا). تَعَصّی . عَسَر. (از منتهی الارب ). || درپیچنده . تابنده : خَجَوجاة؛ باد وزان درپیچان . || پیچیده . تابیده : زَعِل ؛ درپیچان از گرسنگی . مِقعار؛ مرد درپیچان لب در سخن . (منتهی الارب ).
- درپیچان شدن ؛ پیچیده و تابیده شدن . (یادداشت مرحوم دهخدا).
- درپیچان موی ؛ مرغول موی . (یادداشت مرحوم دهخدا).
- درپیچان ساختن ؛ مشکل کردن . مشکل ساختن : لوی امره ؛ درپیچان ساخت کار او را. (از منتهی الارب ).
- درپیچان شدن کار ؛ دشوار شدن آن . مشکل شدن کار. دشوار و غامض شدن کار. عسرت در کار پیدا شدن . (یادداشت مرحوم دهخدا). تَعَصّی . عَسَر. (از منتهی الارب ). || درپیچنده . تابنده : خَجَوجاة؛ باد وزان درپیچان . || پیچیده . تابیده : زَعِل ؛ درپیچان از گرسنگی . مِقعار؛ مرد درپیچان لب در سخن . (منتهی الارب ).
- درپیچان شدن ؛ پیچیده و تابیده شدن . (یادداشت مرحوم دهخدا).
- درپیچان موی ؛ مرغول موی . (یادداشت مرحوم دهخدا).
