درچکانیدن
لغتنامه دهخدا
درچکانیدن . [ دَ چ َ / چ ِ دَ ] (مص مرکب ) چکانیدن . تزریق . صفت دارویی که به زراقه درچکانند : بگیرند انذروت مدبر و نشاسته و اسفیداج و همه را بیامیزند وبه شیر حل کنند و درچکانند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
صدف وار باید زبان درکشیدن
که وقتی که حاجت بوددرچکانی .
رجوع به چکانیدن شود.
صدف وار باید زبان درکشیدن
که وقتی که حاجت بوددرچکانی .
سعدی .
رجوع به چکانیدن شود.