درچیدن

درچیدن . [ دَ دَ ] (مص مرکب ) چیدن . ورچیدن . جمع کردن : تعجیة؛ درچیدن و کج کردن روی را. تکور؛ درچیده شدن . (از منتهی الارب ).
- خویشتن درچیدن ؛ از مردم دوری کردن و تنهایی گزیدن :
خویش را رسوا مکن در شهر چین
عاقلی جو خویشتن را درمچین .

مولوی .

- درچیدن تری ؛ کشیدن آب . خشک کردن آب . گرفتن رطوبت : اگر دارپلپل نیم کوفته بر کباب این جگر پراکنند تا تری آن درچینند... روا باشد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
- درچیدن دامن ؛ بربردن و بالا گرفتن دامن .
- || ترک علاقه کردن . کناره گرفتن :
در زیر ظل عون تو کردم پناه خود
درچیده دامن از همه چون آفتاب ظل .

سوزنی .

سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو
گر دهد دست که دامن ز جهان درچینم .

حافظ.