دریاب
لغتنامه دهخدا
دریاب . [ دَرْ ] (ن مف مرکب ) قابل درک . دریافتنی . دریابیدنی :
جُنّاب و گرو بستی دی با من و کردیم
هر شرط و وفاقی که بود واجب و دریاب .
جُنّاب و گرو بستی دی با من و کردیم
هر شرط و وفاقی که بود واجب و دریاب .
لامعی گرگانی (دیوان چ دبیرسیاقی ص 10)