دریاشکوه
لغت‌نامه دهخدا
دریاشکوه . [ دَرْ ش ُ ] (ص مرکب ) دارای هیبت و وقار مانند دریا. (ناظم الاطباء) :
بر آن پهن صحرای دریاشکوه
حصاری زد از موج لشکر چو کوه .
به قلب اندرون شاه دریاشکوه
سپه گرد بر گرد دریا چو کوه .
بفرمان شه پیر دریاشکوه
جواهر برون ریخت از کان کوه .
کس آگه نه کآن گنج دریاشکوه
ز دریا بر او جمع شد یا ز کوه .
برآنم که این طاق دریاشکوه
معلق چو دودیست بر اوج کوه .
کمر بر کمر گرد بر گرد کوه
یکی وادیی بود دریا شکوه .
بر آن پهن صحرای دریاشکوه
حصاری زد از موج لشکر چو کوه .
نظامی .
به قلب اندرون شاه دریاشکوه
سپه گرد بر گرد دریا چو کوه .
نظامی .
بفرمان شه پیر دریاشکوه
جواهر برون ریخت از کان کوه .
نظامی .
کس آگه نه کآن گنج دریاشکوه
ز دریا بر او جمع شد یا ز کوه .
نظامی .
برآنم که این طاق دریاشکوه
معلق چو دودیست بر اوج کوه .
نظامی .
کمر بر کمر گرد بر گرد کوه
یکی وادیی بود دریا شکوه .
نظامی .
