دریص
لغت‌نامه دهخدا
دریص . [ دُ رَ ](ع اِ مصغر) مصغر دَرص به معنی بچه ٔ خارپشت و بچه ٔ موش دشتی و خرگوش و غیره . (آنندراج ) (منتهی الارب ).
- امثال :
ضَل َّ دُرَیْص ٌ نَفَقَه ُ ؛ یعنی دریص سوراخ و لانه ٔ خود را گم کرد، آن را در حق کسی گویند که تدارک کار نداند یا کسی که دلیل خود را فراموش کرده و در کار خویش وامانده است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
- امثال :
ضَل َّ دُرَیْص ٌ نَفَقَه ُ ؛ یعنی دریص سوراخ و لانه ٔ خود را گم کرد، آن را در حق کسی گویند که تدارک کار نداند یا کسی که دلیل خود را فراموش کرده و در کار خویش وامانده است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
