دریغاگوی

دریغاگوی . [ دِ/ دَ ] (نف مرکب ) دریغگو. دریغگوینده . سوکوار. افسوس گوی . دریغگوی . اداکننده ٔ لفظ دریغ در مقام تحسر و تأسف بر چیزی از دست رفته . || نوحه سرای . (یادداشت مرحوم دهخدا). مرثیه سرای :
همی گفتم که خاقانی دریغاگوی من باشد
دریغا من شدم آخر دریغاگوی خاقانی .

نظامی (از یادداشت مرحوم دهخدا).