دریغی

دریغی . [دِ / دَ ] (اِ) دریغ. اسب ضعیف و نزار :
در دست بنده دریغی دو مانده اند
دل روز و شب بدست جو و کاهشان گرو.

ظهیرالدین نصر سموری سنجری .

برسمش چون بوسه دادم نام رخش روستم
زیر لب درچون دریغی سست و لاغر می برم .