درین

درین . [ دَ ] (ع ص ، اِ) علف ریزه ٔ خشک . (منتهی الارب ). حطام و ریزه های چراگاه هرگاه کهنه باشد و آن علف پوسیده است و شتران کمتر از آن استفاده می کنند. (از اقرب الموارد).
- ام درین ؛ زمین قحطزده و خشک . (از اقرب الموارد).
|| جامه ٔ کهنه . (منتهی الا رب ) (ازاقرب الموارد).