دریوز

دریوز. [ دَرْ ] (اِ) به معنی دریوزه است که کدیه و گدائی باشد. (برهان ). به معنی رفتن به درها، و در اصل جستجوی در بوده زیرا که یوز به معنی جوینده وجستجو کننده و گدائی کننده است و آن را دریوزه و درویزه نیز گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ) :
بجز درتو ندانم درین دیار دری
و گر بود در دیگرنه مرد دریوزم .

سوزنی .

کنون ای قلتبان زان در به این در
همی رو چون گدایان تو به دریوز.

سوزنی .

رجوع به دریوزه و درویزه شود.